نيونود شبکه‌ای است که در زمان اختلال در اتصال به اینترنت، کاربران تلفن‌همراه را به یکدیگر و به‌محتوا متصل می‌کند. تکنولوژی نيونود حتی برای تلفن‌هایی که کاملا آفلاین هستند نیز می‌تواند تا حدودی برقراری ارتباط را میسر کند. اگرچه امکان دسترسی به نيونود به لطف استفاده از چندین فناوری جدید توسط سازندگان این سرویس میسر شده، اما همچنان بخشی گسترده‌ای از نوآوری شبکه براساس استفاده از یک شبکه هم‌پوشان است.
اینترنت به مثابه یک شبکه هم‌پوشان
شبکه‌های هم‌پوشان نیز همچون دیگر شبکه‌ها، مجموعه‌ای از گره‌ها می‌باشند که توسط مجموعه‌ای از پیوندها به یکدیگر متصل شده‌اند. از مشخصه‌های شبکه‌های هم‌پوشان این است که گره‌ها و پیوندها مجازی‌سازی شده‌اند و به گره‌ها شناسه‌های جدید اختصاص داده می‌شود و پیوندها هم اتصالات منطقی بین گره‌ها هستند که روی شبکه اصلی پیاده‌سازی می شوند.
اینترنت خود به عنوان یک شبکه هم‌پوشان ظهور کرد. برجسته‌ترین شبکه الکترونیکی در آن زمان شبکه تلفن بود که در دهه ۱۸۷۰ «سوئیچینگ مدار» آن انجام شده بود. سوئیچینگ مدار نوعی پیکربندی شبکه است که در آن یک مسیر فیزیکی ایجاد می‌شود و دو گره شبکه قبل از برقراری ارتباط گره‌ها، یک کانال ارتباطی اختصاصی از طریق شبکه ایجاد می‌کنند.
در اولین نسل شبکه سنتی تلفن هنگام برقراری تماس، یک مدار مسی به صورت فیزیکی بین دو تلفن برقرار می‌شد. در ابتدا اپراتورهای انسانی، «کابل‌های پچ »را روی بردهای مدار متصل می‌کردند تا این اتصالات را راه‌اندازی کنند و بعدها این فرآیند خودکار شد.
ارتباط دیجیتال نقطه به نقطه از دهه ۱۹۳۰، ابتدا از طریق شبکه تله تایپ تلکس و بعداً از طریق دستگاه‌های فکس و مودم‌ها امکان‌پذیر بود و ارتباطات دیجیتال اولیه را در سراسر شبکه انتقال عمومی تلفن پوشش می‌داد. این ارتباطات ضعیف و شکننده بود و هر گونه خرابی در طول مسیر تماس می توانست باعث قطع تماس شود.
اینترنت زاده دو ایده اساسی است؛ اول یک شبکه packet-switched انعطاف‌پذیر که قابلیت مسیریابی تجهیزات یا پیوندهای خراب را دارد. دوم، شبکه‌ای که به شبکه‌های تحت مالکیت و مدیریت مجزا این اجازه را می‌دهد که روی پروتکل‌های باز با یکدیگر همکاری کنند.
راه‌اندازی اینترنت به عنوان یک شبکه هم‌پوشان نقطه اصلی موفقیت در شروع به کار اینترنت بود. اینترنت اولیه روی خطوط اجاره‌ای شرکت تلفن مستقر بود. با تحت کنترل درآوردن زیرساخت‌های شبکه تلفن برای رسیدن از نقطه ١ به نقطه ٢، پیشگامان اینترنت در نودها و لایه‌های شبکه و انتقال آزاد بودند. سخت‌افزار مسیریابی سفارشی ساخته شد و آزمایش‌های زیادی با پروتکل هایی مانند تي.سي.پي/اي.پي رخ داد. با گذشت زمان، اینترنت آنقدر موفق شد که اندازه سیستم تلفن زمینی را کوچکتر کرد و یک وارونگی عظیم رخ داد و سیستم تلفن به گونه‌ای طراحی شد که لایه‌ای روی آی‌پی باشد.
اینترنت را می‌توان یک انفجار بی‌سابقه ای از نوآوری، آزادی و رقابت دانست که انحصارهای مخابراتی را از بین برد.
یک مدل مناسب که به آی‌پی اجازه می‌دهد تا روی هر شبکه اساسی یا فناوری لينك لايار پیاده‌سازی شود و یک پروتکل باز که یک پلت‌فرم بدون نیاز به هیچ مجوزی برای نوآوری ایجاد کرد. برنامه‌های همتا‌به‌همتا مانند ناپستر، سكايپ وبيتتورانت می توانند به سرعت از طریق توزیع به عنوان نرم افزار رایگان به مقیاس عظیمی دست یابند.
پس از کشمکش‌های قابل توجه با مجریان قانون و جوامع اطلاعاتی در دهه ۱۹۹۰، برنامه‌های کاربردی اکنون می توانند برای ایمن‌سازی ارتباطات و تضمین حریم خصوصی کاربر از رمزنگاری قوی سرتاسری استفاده کنند. همچنین هر استارت‌آپ یا فردی با مهارت کافی می‌تواند یک وب‌سایت یا اپلیکیشن ارتباطی امن بسازد، بدون اینکه نیازی به درخواست مجوز از یک مرجع کنترل‌کننده مرکزی داشته باشد.
برای مدتی به نظر می‌رسید که آزادی اینترنت را نمی‌توان سلب کرد. با این حال، نزاع بین ارتباطات باز توزیع شده و کنترل متمرکز به پایان نرسید.
برخی از دولت‌ها، آی‌اس‌پی‌ها و موسسات سرمایه‌گذاری زیادی در فناوری‌ها انجام دادند تا دسترسی کاربران خود به جریان آزاد اطلاعات را کنترل کنند. اکنون در بخش‌هایی از اینترنت، فایروال‌های پیچیده و با کارایی بالا وجود دارد که بازرسی عمیق بسته‌ها و تجزیه و تحلیل ترافیک را انجام می‌دهند. این فایروال‌ها نه‌تنها قابلیت مسدودسازی دسترسی به محتوا و وب‌سایت‌ها را دارند، بلکه با تولید بسته‌های جعلی برای به‌هم ریختن پروتکل‌ها طراحی شده‌اند.
امروزه نيونود همان کاری را انجام می‌دهد که پیشگامان اینترنت چندین دهه قبل برای مقابله با سیستم نظارت مرکزی انجام می‌دادند. اما نوآوران اینترنت امروزی از تلفن ها، رایانه ها و رمزنگاری قدرتمندتر برای ایجاد شبکه های جدید انعطاف‌پذیرتر استفاده می کنند. این دقیقاً همان کاری است که نيونود برای دسترسی آزاد و حفظ حریم خصوصی کاربران به اینترنت انجام می‌دهد.
یک شبکه هم‌پوشان «همتا‌به‌همتا» است، به این معنی که هر دستگاه هم به عنوان نقطه پایانی و هم به عنوان روتر استفاده می شود. هنگامی که یک دستگاه یک منبع آنلاین را درخواست می‌کند، نيونود ابتدا سعی می‌کند درخواست را از طریق کانال‌های معمولی ارسال کند. اگر دسترسی به آی‌پی بنا به هر دلیلی وجود نداشته باشد نيونود دستگاهی را که دسترسی به منبع دارد، در شبکه خود جستجو می‌کند و درخواست را از طریق آن دستگاه هدایت می‌کند.
اگر همتای نيونود در هر جایی به منبع درخواست شده دسترسی داشته باشد و بتواند با آن تماس بگیرد، درخواست را پراکسی کرده و محتوا را به کاربر درخواست کننده بازمی‌گرداند. نيونود برای یافتن گره‌ها، از جدول هش توزیع‌شده بيتتورانت که یک ساختار داده توزیع‌شده عظیم با ده‌ها میلیون کاربر است استفاده می‌کند.
در حال حاضر سه محصول وجود دارد که از شبکه نیونود استفاده می‌کنند: پیامرسان نيونود وی‌پی‌ان نيونود و کیت نيونود. در بخش بعدی توضیحات بیشتری درباره این سه محصول داده خواهد شد.